ORTAK METİN ⭐

KARANLIĞIN AYDINLIĞINDAN YÜKSELİR BİR SES İNCİLER Kİ DÖKÜLÜR ATİLLA KABAK'ın YÜREĞİNDEN ...

📌Bir başka zamana ... Bu sefer'de olmamıştı. İyisi mi hiç bilmeden, düşünmeden yaşamak. İyisi mi hiç gün beklemeden geceye sarılmak Öyle sarılmalı ki geceye gün kıskanacak, güneş kıskanacak. Sonra belki, aşk olacak... Kapkara bir aşk ! Aydınlık ne ki, herkes yaşar, herkes sever aydınlığı Gel gör ki, karanlık bizi bekler. Bize borçlu aydınlık, her şeyimizi verdik. İyiliği, güzelliği her şeyi. Elde ne var yalnızlıktan gayrı ? ....... YORGUN , KOŞUŞTURMALI , DERİN BİR SES GÖĞÜ DELER VE AYDINLANIR KARANLIK BİR KEZ DAHA , BİR KEZ DAHA TİTRER GÜN BİR KEZ KONUŞUR BİN KEZ DAHA SUSAR 📌MEHMET KULOĞLU ... ....... Pürüpak tanımlıyor olsak 'da beyazı ve beyaz günü temsil eder bir nevi lakin Gün güneşten gelir , güneş sıcak ve yangın yeri , yüreğim gibi ! Peki ya siyahın varoluşsal kaynakçılığı "Her siyahın içinde beyaz, her beyazın içinde siyah " tamam'da işin iç yüzünü göz önünde bulundurursak beyaz dahil tüm renklerin iz düşümü , gölge sületi siyahın özü olan karanlık değil midir ? Gün aydınlanır alâ lakin günü farklı kılan şey karanlığın kendisi değil midir ? Bu olayın açıklayıcı anlatım sanatı Pekâlâ işin edebî ve duygusal bağlamı nedir ? Aydınlık deyimsel işlevlerin de açığa çıkarmaksı'da varsayılsa aslında içe vurumun ve giz'e düşümün başlıca etkeni ve en biteviyesidir . Şöyle ki ; Sarhoşlar gece düşer sokaklara , düşler gece kurulur , dertler ve dertleşmeler gece oluşur , rakı akşam içilir ve insanlar karanlık vakitler de intihar eder dahi yalnızlık gece dem tutar ve fark ettirir kendini kederin gölgesinde Gün saklar , kamufle eder kişilerin gerçek yüzünü , yaşamını , içine attıklarını ve sızısı içten içe çürütür insanlıklarını Karanlık'da aydınlanır insanın özü , herkese eşit davranır gece En zengin , en yobaz , en hırsız kim olduğu fark etmez gece için en fakir , en garip , en cahil gece ya düş kurdurur yada dert çektirir . Soyunup yatmaya gideriz hepimiz lakin bütün çıplaklıklığı ile geceye teslim oluruz aslında Bütün çıplaklığıyla kendi özümüze teslim oluruz

ATİLLA KABAK

MEHMET KULOĞLU