AFFET TANRIM

Dilim dökülüyor yine beyazlığa Beni tanır oysa loş ışıklı sokaklar Dönmek isterdim kıyısına sahilimin Gözlerimden akan uykuyu daha dert etmeden Yarın oluyor ve bugün ölüyor. Maktulü benim bu düşüncelerin Kırgınlıkların yüzüme çizdiği şekilleri Ben bile saklıyamıyorum.. Korkularıma ne demeli. Konuşamadıklarım kadar tiksiniyorum Beynimin içine kazanıyor umutsuzluk Yüreğimin mutluluktan alacağı var.. Bende o atlı karıncada ellerimi iki yana açıp, Kahkalara boğmak isterdim göğü.. Zülüfün ömrümden alacağı var.. Bir yatakhane köşesinde karanlığı soyutlayıp Affalıyorum.. Elim uzanmıyor anneme Büyümek zor şey.. Sesim diyorum niye titriyor susarken.. Kendimin katili olacağım bir yaz gününde.. Affet tanrım.. Büyüyemedim, büyütmediler.. Bastırıldı duygularım yada görünmedi hiç.. Kitaplara koştum Yiyip bitirdiler beni, Ah bu yaşamak keşke düşmeseydi payıma.. Unutulmak isterim.. Unut beni tanrım.. Unut ki zerremi sömürenler hiç hatırlamasınlar.. HAKAN BULUM