KAHNİSPİ YAYLASI

Kanatları olsa insanın, O an uçar ve kendini Serin rüzgarların miski amber kokusuna bırakır. İnsanı mest eden rüzgarlar Yüzüne çarptıkça hafif bir mutluluk katar Ve kendini ilk defa yaşanmış hisseder Çeşit çeşit bitkilerin kokusuyla başlar sabahlar Mışıl mışıl çağlayan pınarların sesiyle dağılır uykular Rüyalarında kekliklerin ötüşleriyle sevişir insan Duygular tertemiz olur dağılır ahlar Kardelenlerin kara selam durduğu Kekliklerin uzun uzun ötüğü Uykuların şarlayan pınarlarla buluştuğu Kahnispi yaylasından sesleniyorum sevgili:) Ben böyle mutluluk ne sevgilinin teninde Ne de sevenin kalbinde hissetim. Tüm zamanların en huzurlu aşkıydı bu. ABDULSAMET İLGİN